Balkanski HOLOKAUST u NDH/Nezavisnoj državi Hrvatskoj!

 

Zločin genocida nad Srbima kroz istoriju traje, u kontinuitetu , više od 2000 godina . Rim,Vatikan, Otomanska imperija,Austro-ugarska,Nemačka,SAD,Nato,Evropska Unija... hrvati, muslimani, albanci/šiptari,arapi,turci,itd... Koreni mržnje između Hrvatske i Srbije(Srba i Hrvata) sežu vekovima unazad, kad su Srbi doživeli zenit državnog uspona i političke slobode, izgradili sopstveni kulturni i duhovni identitet naroda, naspram Hrvata, koji stolećima žive kao podanici Ugarske.Teren za stvaranje države Hrvatske pripreman je dva veka. Još je 1701. godine Rihter Vitezović, jedan diletanat, napisao knjigu u kojoj kaže da „Srbi treba da se pribroje Hrvatima, a Srbija da se pribroji Hrvatskoj“. Ali, on nije ostao usamljen, na njega su se naslanjali ozbiljniji ljudi, pogotovo u 19. veku. Nikako se ne može zaboraviti ni Ljudevit Gaj koji je sa ilirskih pozicija zastupao tu ideju. Tu je i Ante Starčević, koji ima stravičnu/bolesnu rečenicu: „Narod Hrvatske neće trpjeti da ta sužanjska pasmina skrnavi svetu zemlju hrvatsku“. Dolaze Ante Kvaternik, Stjepan Radić… S jedne strane, dakle, imamo pisce u koje su hrvatski građani imali veliko poverenje. S druge strane, tu je Katolička crkva, koja je propagirala ideju da pravoslavlje zapravo i nije vera i da pravoslavce treba pokatoličiti. S treće strane, stizala je iz Italije ilegalna propaganda Ante Pavelića/hrvatski Hitler/, koja nije bila široka, ali je imala uticaj. Kada se sve to uzme u obzir, vidi se da je lako bilo u glavu prosečnog Hrvata usaditi ustaške ideje i mržnju prema Srbima. Tako je Ante Pavelić došao na potpuno pripremljen teren, a i on sam je rekao da je broj ustaša prevazišao sva očekivanja...

Najsvirepije zločine koje je ikada čovečanstvo zabeležilo,počinili su HRVATI nad SRPSKIM narodom!Pavelićeve ustaše su za samo četiri godine rata pobile oko milion pravoslavnih Srba, izvršivši nad srpskim narodom organizovani i najsvirepiji genocid:BALKANSKI HOLIKAUST! Po procenama nemačkih generala iz Drugog svetskog rata, brojka ubijenih Srba u Jasenovcu se kreće između 600 i 650 hiljada. Zemaljska komisija Republike Hrvatske,koju su sačinjavali Hrvati i Slovenci, utvrdila je još 1945. godine tu istu brojku, koja je u saglasju sa procenama nemačkih generala.U Arhivu Zemaljske komisije za utvrđivanje zločina stoji i svedočenje Pavelićevog generala Vjekoslava Maksa Luburića, koji je svo vreme rata bio upravnik svih konclogora i koji je o svemu vodio preciznu dokumentaciju. U njegovom svedočenju stoji da je u Jasenovcu ubijeno oko pola miliona Srba!...Podsetimo se da je u pokolje Srba u NDH organizovalo preko 130 katoličkih sveštenika, a njih 27 lično su se „dokazali“ u klanju! Trojica komandanata Jasenovca bili su katolički sveštenici.Katolički sveštenici, njihovi biskupi i nadbiskupi bili su svirepi i prema pravoslavnim sveštenicima.Tako su sv. Petru Dobrobosanskom čupali bradu, potkivali ga i zabijali klinove pod nokte sve dok nije izdahnuo. Svetom Platonu Banjalučkom su ložili vatru na grudima da bi ga potom rasporili i bacili u Vrbas. Na isti način je umoren i sv. Sava Trljajić koga su bacili u Katinsku jamu...Ustaše su bili najmonstruoznija i najužasnija koljačka falanga u istoriji sveta! Sva ta zverstva koja su činjena u NDH ljudski um nije zabeležio.Ustaški krvnici bili su tako surovi, da se nad njihovim zločinima znao zgroziti i sam HITLER.U svojim memoarima, za hrvatski pokolj Srba, Hitlerov specijalni opunomoćenik za Balkan, dr Herman Nojbaher kaže:„Pokolj Srba od strane Hrvata spada u najsvirepije akcije masovnog ubistva cele svetske istorije. Doživeo sam da mi se ustaške vodje hvale kako su zaklali milion Srba, uključujući tu i odojčad, decu, žene i starce.”…Nemački oficir Glez Von Horstenau je 14. juna 1941. godine zapisao: “Na životinjski način oni su ubijali čak i nerođenu decu… mnoge žene i deca ležali su na kamenju… goli skeleti… komandant logora Jasenovac je divlja životinja…”....

Muslimani su u punoj meri učestvovali u vojnim i policijskim snagama ustaškog režima, što ih je činilo saučesnicima u genocidu koji je vršila vlast NDH.Potpredsednici vlade ustaške NDH bili su braća Osman i Džafer Kulenović. U toj vladi ministri su bili Mehmed Mehičić i Hilmija Bešlagić, a zamenici ministara Hakija Hadžić i Junuz Mehmedagić. Predsednik vrhovnog suda NDH zvao se Asim Ugljen,a prvi Pavelićev doglavnik beše Ademaga Mešić.Među starešinama ustaške vojske veliki ugled uživali su generali Muslimani: Salih Alikadić, Junuz Ajanović, Muharem Hromić… Posebno mesto u „Crnoj legiji“, elitnoj i najkrvoločnijoj ustaškoj formaciji, imao je Bećir Lokmić, a desetine hiljada muslimana iz Bosne i Hercegovine, delom i iz Sandžaka, bilo je u sastavu ustaške vojske. Glavni koljač u strašnom, obrednom, ubijanju Srba u crkvi Presvete bogorodice, u Glini, gde su krajem jula i početkom avgusta 1941. godine zaklane 1564 osobe srpske nacionalnosti, zvao se Hilmija Berberović...

NDH je u jednom nadmašila naciste – bila je jedina država koja je imala posebne logore za decu:u Staroj Gradiški, Jasenovcu, Uštici, Jablancu, Jastrebarskom, Rijeci kod Jastrebarskog, Gornjoj Rijeci kod Križevaca i Lobogradu, kroz koje je prošlo 33.000, a u njima skončalo blizu 20.000 dece do 14 godina starosti.Deca su mučena, bacali su ih u vazduh pa dočekivali na bajonete, vezivali na grudi majki, a zatim ih ubijali.Jedan od najmostruoznijih događaja u Drugom svetskom ratu desio se u školi u selu Šargovci kod Banja Luke. Ustaše predvođene fra Filipovićem ušle su u učionicu,a Filipović je od učiteljice tražio da mu izvede srpsko dete. Pošto su mu izveli devojčicu Radojku Glamočanin, Filipivić je dete zaklao pred razredom, tražeći od ustaša da slede njegov primer.Tog dana u školskom dvorištu zaklano je 53 dece. Učiteljica Dobrila Martinović je od užasa izgubila razum.Nikada i nigde na svetu, otkada postoje religije i narodi, veću zločinačku nakazu svet nije ugledao kao što je bio katolički fratar Tomislav Filipović,zvani SOTONA! Citiraću vam izjavu koju je o fra o SOTANI, Tomislavu Filipoviću pred Zemaljskom komisijom za utvrđivanje zločina dao ustaški oficir Josip Matijević: „Kada sam došao na dužnost 1941. u Jasenovac, poznavao sam fratra, svećenika iz Jajca Filipovića, zvanog još i Majstorivić, po činu – bojnika, a tada je vršio dužnost zapovjednika logora. Kao svećenik u Jajcu poubijao je mnogo Srba…Bio je okrutan. Voleo je da kolje!Mnogo je zatočenika smaknuto u vreme njegovog upravljanja logorom. A kada je bačen na teren kao zapovjednik bojne, mnogo je sela zapalio i klao stanovništvo, osobito na Kozari. U Bosanskoj Dubici sa satnikom Ivanom Sudarom, zvanom Jojo, pokupio je sve pravoslavne, sve potukao do zadnjeg, te ih bacio u Unu”...U banjalučkim mesnim zajednicama Drakulić, Šargovac, Motike i u rudniku Rakovac, ustaše pobile najmanje 2.300 nevinih Srba,bez ijednog ispaljenog metka:sekirama, noževima krampovima i “srbomlatom”. Među žrtvama je bilo i 551 dete!..."Četiri mjeseca bio sam upravnik logora Jasenovac. Ne znam tačno, ali za ti četiri mjeseca u Jasenovcu je ubijeno između 25 i 30.000 Srba", izjavio je fra Satana pred sudom. Osuđen je jula 1945. na smrt vešanjem...

Francuski istoričar Edmond Paris je napisao u svojoj knjizi: ”Genocid u satelitskoj Hrvatskoj”...,da najveći genocid u Drugom svetskom ratu, proporcionalno veličini populacije, nije načinjen u nacističkoj Nemačkoj, već u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj, koju su nacisti stvorili.Tamo je, od 1941. do 1945. godine, 750.000 Srba, 60.000 Jevreja i 26.000 Cigana-ljudi, žena i dece-pobijeno u gigantskom Holokaustu. Još milion ljudi, uglavnom Srba, pobijeno je u drugim delovima Jugoslavije u Drugom svetskom ratu”…Predsednik SAD – a Teodor F. Ruzvelt 1944. g. izjavio je da su Hrvati divlje životinje i da kao takve nemaju pravo da nakon rata žive u bilo kakvoj svojoj nacionalnoj državi, već u rezervatima i to pod prismotrom međunarodne zajednice!…

Zanimljivo je da su se pravi Hrvati kroz istoriju pokazali kao miroljubivi, a svi koji imaju srpsko poreklo su bili najveće ustaše i zveri,kako u 2.sv.ratu, tako i u ovom poslednjem...Tuđmanova Hrvatska je izrasla iz semena Pavelićeve NDH i njihov genetski DNK je isti.Činjenice su neoborive.Da se u nekim poduhvatima Hrvatske i dalje naziru sličnosti sa NDH, svedoče proterani i ubijeni Srbi tokom vojnih operacija/najveći GENOCID posle Drugog svetskog rata/ Bljesak i Oluja, koje su imale za cilj nasilno proterivanje oko 500 hiljada srpskih duša,gde je na kućnim pragovima pobijeno oko 3 000 nemoćnih srpskih staraca,žena i dece.Ono što hrvatske ustaše nisu uspele u 2.svetskom ratu ,uspeli su njihovi sinovi i unuci,a to je;pobiti , proterati i pokatoličiti nedoklane Srbe,a zatim svu njihovu imovinu oplјačkati, zapaliti,srušiti,uništiti.Dobro je poznat ustaški plan;1/3 Srba pobiti,1/3 Srba pokatoličiti i 1/3 Srba proterati...Srpska Vojna Krajina imala je autonomiju u Austrougarskom carstvu više od 300 godina.dok je Hrvatska bila jedna mala kmetovska pokrajina u istom tom carstvu...Tuđmanova Hrvatska je od NDH preuzela simbole (zastavu, valutu, jezik) i što je najvažnije ideologiju čiste etničke države, tako da u njoj danas živi svega tri odsto nehrvatskog stanovništva.Tom režimu zločin je bio program, politika i svakodnevna praksa od samog početka.Kako su prolazili Srbi,najbolјe govori zločin nad porodicom Zec u Zagrebu...Opet je ćirilica proterana iz Hrvatske,a prvi put je zabranjena zakonom 25. aprila 1941. na području cele tadašnje Nezavisne države Hrvatske.Ante Lešaja, penzionisani univerzitetski profesor s ostrva Korčule, koji je 20 godina istraživao uništavanje velikog broja knjiga pisanih na ćirilici i dela srpskih autora po Hrvatskoj, tokom 90-ih iz hrvatskih je knjižara, prema gruboj proceni, odstranjeno gotovo 2,8 miona knjiga ili 13,8 posto ukupne građe,što je preslikano iz nacističke Nemačke.On tvrdi da je iznad svega stajala zvanična državna politika i Ministarstvo kulture.Ovaj “holokaust knjiga“ iz devedesetih godina prošlog veka niko ne spominje.U Hrvatskoj je osnovana “hrvatska pravoslavna crkva” na istim temeljima crkve koja je postojala u Pavelićevoj NDH.U Zagrebu su uobičajene mise za monstruma Antu Pavelića!...Kompletan hrvatski narod, van ustaškog sloja, prećutno je prihvatio genocidnu politiku Franje Tuđmana(koji kaže "da je NDH važan čimbenik tisućljetne hrvatske državnosti") i svojih političara prema Srbima, složio se sa njom na ovaj ili onaj način.Danas svet ćutke gleda ogoljenu i besprizornu rehabilitaciju fašističke relikvije NDH!...

 

ISTORIJA HRVATA I HRVATSKE:Današnji “hrvatski narod” je veštačka kreacija Rimokatoličke crkve, unapred zamišljena kao instrument jednog zločinačkog projekta, utemeljenog na težnji da se srpski narod uništi unijaćenjem, pokatoličavanjem ili potpunom fizičkom likvidacijom,kako više ne bi predstavljao prepreku daljem vatikanskom prodiranju na istočnoevropske prostore, pa i dalje do Crnog mora.Ovaj projekat nije bio unapred dat kao gotov i zaokružen, već se postepeno razvijao i sazrevao imajući u prvoj fazi ilirsku, a u drugoj fazi jugoslovensku opciju. Međutim, suština rimokatoličkih zločina je stalno ista.Današnji Hrvati su očigledno, potpuno nov, veštački narod, sačinjen od odnarođenih Srba, i imaju veoma malo zajedničkog sa izvornim Hrvatima, zapravo u onoj meri u kojoj danas rođeni čakavci i kajkavci procentualno učestvuju u ukupnom broju hrvatskog stanovništva...U JESEN 1955. godine u jednom govoru prema pisanju “Hrvatskog glasa” najveći tadašnji Hrvat dr Juraj Krnjević je rekao: “Pre jedno 120 godina Hrvatska je bila vrlo malena: Zagorje i okolica, to je bila Hrvatska… Onaj kraj gdje se govori “kaj”, to je Hrvatska…”...Hrvati ni pre ni posle 1918. godine nisu imali svoju državu, a prvu su dobili proglašenjem “marionetske” NDH 1941. godine.Potom su tu tvorevinu, podignutu genocidom nad milion Srba, utvrdili Tito i komunisti(saradjivali sa ustašama i nemcima/nacistima), a dovršili Vatikan i zapadne neoliberalne sile predvođene Nemačkom,Vatikanom i SAD.Hrvatska se kao region i deo Ugarske u 13. veku svodila samo na širu okolinu Zagreba i Karlovca.Vodeći hrvatski istoričar, dr Tvrtko Jakovina priznao je da su Srbi 1918. spasili Hrvate i da Hrvatska nije ušla u prvu Jugoslaviju, danas ne bi postojala.Jakovina kaže da je 1915. Srbima bilo ponuđeno da uzmu Slavoniju, BiH, Liku i deo Dalmacije i stvore srpsku državu. Istra i drugi deo Dalmacije bio je obećan Italiji. Ono malo Hrvatske, tzv. regija Hrvatska (Zagorje i oko Zagreba) trebala je ostati u sklopu Mađarske.Da je Srbija tada pristala, danas bi tzv. Hrvati iz Zagreba i Zagorja bili Mađarska provincija i relikt prošlosti, a ostatak katoličkog stanovništva iz Dalmacije, Slavonije, Like i BiH bi bio ono što u stvari i jesu – Srbi katolici rekao je Jakovina ...

Prema austrougarskom popisu iz 1850. godine u Dalmaciji je bilo 330.000 Srba rimokatolika i 70.000 pravoslavnih Srba, bez pominjanja Hrvata. U Slavoniji je 250.000 Srba pravoslavnih i rimokatoličkih, bez pominjanja Hrvata.Zašto se skriva od javnosti popis stanovništva u Dalmaciji, austrijskog statističara dr Adolfa Fikera, po kojem je u Dalmaciji 1857. godine živelo 88,92% Srba (katolika, pravoslavaca i muhamedanaca), 10,84% Talijana i 0,24 Arnauta? Po austrijskom popisu iz 1850. godine, Srbi su dominirali u Istri, Kvarnerskim ostrvima i tačno se zna da ih je bilo 134.555, dok se u tom popisu Hrvati uopšte ne pominju i vodili su se pod kategorijom Srba rimokatoličke vere.Evropski naučnici su u 19. veku naciju poistovećivali s jezikom, a istina je da u je u Srednjem veku u Dubrovniku, Dalmaciji i ostalim delovima Vojne Krajine bio u upotrebi samo srpski jezik — nikad Hrvatski...Ljudevit Gaj, Nemac poreklom, otvoreno kaže da su Hrvati prisvojili srpski jezik za svoj.I Josip Juraj Štrosmajer to priznaje.Hrvati su se odrekli svog jezika, prihvatili srpski, zvali ga jedno vreme hrvatsko-srpski, a sada hrvatski. Da li se nešto slično dogodilo negde u svetu?Nije! Odavno nije sporno da su Hrvati, kako je sam Ljudevit Gaj naglašavao, „prigrlili srpski jezik”. I da su ga svojim „novogovorom” odvojili od srpskoga jezika, stvarajući posebnu varijantu. Danas svaki iole upućeniji lingvista i filolog zna da takav jezik (kao ni drugi „jezici” nastali preimenovanjem srpskog, kakav je na primer juče bio „srpskohrvatski”, a danas takozvani bosanski/bošnjački i crnogorski jezik) nemaju uporišta u naučnim kriterijumima jezičkog identiteta, nego predstavljaju „političke jezike”.Primera da se bilo koji jezik, kao srpski, toliko „množi deljenjem” (kako bi rekao R. P. Nogo) svet nije zapamtio. Srpski je po tome unikatan na kugli zemaljskoj....Nedavno je tribunal u Haagu zamolio dva ugledna univerzitetska profesora iz Amerike , Mortona Bensona i Vailesa Brovnea , da stručno procijene da li je potrebno da ima tri prevodioca. Oba profesora su nezavisno jedan od drugoga izvestili Hag da to nije potrebno, jer su razlike podjednake kao između britanske i američke varijante engleskog jezika, a kod njih nije potrebno prevođenje .Svako može svaki dan da ode na sud i promeni svoje dotadašnje ime i prezime, ali ima jedno pitanje: da li ste tada i zauvek postali druga osoba?...

Srpski jezik nije svačiji i ničiji da bi ga mogao prisvajati svako kome padne na pamet. On ima svog vlasnika i tvorca koji ga je stvorio. To je srpski narod.Mogu se od jedne države stvarati dve i više država, ali se od jednog jezika ne mogu stvarati dva i više jezika jer je jezik nedeljiv. Od srpskog jezika ne može se stvarati hrvatski, pa bosanski, pa crnogorski, pa ko zna koji još jezik. On je uvek bio srpski i uvek ostaje srpski, ma ko govorio njime i ma gde se govorilo njime, u Srbiji, Hrvatskoj, Bosni, Crnoj Gori ili na bilo kojem kraju sveta.Austrijanci nemaju austrijski jezik, nego nemački. Brazil, sa ogromnom teritorijom i velikim brojem stanovnika, nema brazilski jezik, nego portugalski.A šta da se kaže o najvećoj sili današnjeg sveta, o Americi i Amerikancima, koji i pored tolike veličine i moći, ipak nemaju američki jezik, nego engleski. Samo kod nas, ovde, oko nas, svaka najnovija nacija, pa i ona koja je nastala danas ili juče, sa manjim brojem stanovnika i teritorijom manjom od jednog osrednjeg evropskoga grada, smatra da "ima pravo" da srpski jezik preimenuje u svoj, bošnjački, crnogorski, hrvatski...Hrvatima je očito bilo malo što su „prisvojili” srpski vukov(ski) jezik, nego su sada posegli i za srpskom ćiriličkom baštinom.To zvuči neverovatno, ako se zna da su Hrvati od pamtiveka ćirilicu smatrali isključivo srpskim, to jest antihrvatskim, obeležjem. Prisetimo se samo zakona o zabrani ćirilice za vreme Nezavisne države Hrvatske ili ćiriličkog „knjigocida” pri osamostaljenju sadašnje Hrvatske. A sad odjednom ćirilica njihova, zato što su sračunali da bez ćirilice ne mogu da polažu „povijesno pravo” na Dubrovnik i bogatu baštinu pisanu srpskom ćirilicom. Jer ćirilički spomenik, kojem slave 500-godišnjicu, jeste „Srpski molitvenik” iz Dubrovnika, iz 1512. godine, a i prvi pisani spis na srpskom narodnom jeziku jeste „Povelja Kulina bana”, iz 1189. godine, tu je i književnost Slavonije, pa bosanskih franjevaca, a sve je pisano srpskom ćirilicom.U kalendaru „Dubrovnik“ za prostu 1898. godinu, štampanom u dubrovačkoj Štampariji A. Pasarića, nalazimo, uz ostalo, i podatak kojim jezikom se u to vreme govori u Dubrovniku i to, stoji u kalendaru, „govor u kući“. Od 11.177 stanovnika Dubrovnika njih 9.713 izjasnilo se da govori srpskim jezikom. Italijanski je koristilo 716, nemački 285, mađarski 384 stanovnika grada. Neki su se izjasnili da govore češki, slovenski, poljski i ruski, ali niko, ni jedan jedini stanovnik Dubrovnika, nije rekao da govori hrvatskim jezikom....

Dubrovnik(kojeg su u 19. veku nazivali „Srpska Sparta“) je verovatno najbolji primer da se ukratko prikaže proces odsrbljavanja. To je grad koji od postanka nije bio naseljen Hrvatima , niti je ikad bio pod njihovom državnom vlašću, a danas je „napučen“ isključivo hrvatskim „pućanstvom“ i, dabome, nalazi se u Hrvatskoj...Po Dubrovačkom popisu stanovništva od 31. decembra 1890. godine, dubrovačka opština imala je 11.177 stanovnika, od kojih je bilo 9.713 Srba rimokatoličkih i pravoslavnih (u samom Dubrovniku živela su 5.823 Srbina). Ostatak stanovništva pripadao je Italijanima (Romanima) 716, Mađarima (384), Nemcima (285) i drugima. Prema veroispovesti dominirali su rimokatolici (10.327), dok je pravoslavnih bilo svega 546. Srbi su u velikoj većini bili rimokatolici, Hrvati nisu pominjani...U svom naučnom radu – “Prvi ljetopisci i davna historiografija dubrovačka” (JAZU, Zagreb 1883 godina, sveska 65 na stranama od 92-128 ), Natko Nodilo opisuje Dubrovčane kao Srbe katoličke veroispovesti...U BiH Hrvata skoro i nije bilo sve do austrougarske okupacije 1878. godine, kada brojni doseljeni stranci i novostvoreni Srbi rimokatolici počinju da nose hrvatsko ime. Tu akciju su predvodili nadbiskup Štedler i franjevci, koji su i tada još pisali ćirilicom. Zatvorili su skoro sve srpske škole i manastire, pa umesto njih, načičkali su Bosnu i Hercegovinu jezuitskim samostanima i „sjemeništima“, u kojim je otpočelo pokatoličavanje srpskog naroda.Od Boke do Trsta pod vlašću dve kurve, Austrije i Venecije, prodavali su labilni Srbi veru za večeru, a posle samo nekoliko generacija mnogi su postajali „Hrvati“.Isti proces trajao je, dabome, i u dubini kontinenta... 

Kad god neko počne da napada Srbe,prvo što se zapitam da nije slučajno iz kategorije „bivši Srbin“. Kategorija slična izdajniku, samo mnogo više ostrašćena, izgubljenog duha, izgubljene duše, bez mogućnosti da se spase.Pokušavajući da dokaže da pripada nečemu i da je nešto što nije, ne bira sredstva da uspe u tome. Jedino što uspeva je da kao i svaki beskičmeni gmizavac puže kroz život bez šanse da se podigne na noge.Istorija u njima nije pronašla ništa ljudsko, ništa što bi ih činilo vrednim. Pokušavajući da obmanu druge jedino uspevaju da obmanu sebe, izgubivši duh do te mere da se ne mogu zvati čovekom. Vremenom su samo sem imena „bivši Srbin“ dodali prezime „bivši čovek“.Spaljeno srce i poharana duša poniznih sluga novih vladara, konjušari i izvršioci najprljavijih i najgnusnijih zadataka zaboravljajući da takve niko ne poštuje jer ko je jednom prodao dušu prodaće je opet. To više nije pitanje. Pitanje je samo kada i za koliko…U vreme kralja Milutina ( 1282 do 1321. ) na srpskom dvoru jelo se zlatnim viljuškama i kašikama, a u Evropi je viljuška prvi put uvedena u XVI veku , u vreme Henrika III i to je doživljeno kao izuzetan događaj …